Dün akşamüstü ilginç bir rüya gördüm. Sanırım birileri bir mesaj vermek istedi :) Rüyamda çok hoş bir prenses vardı, prens öldürülüyor ve prenses tek başına kalıyordu. Yanındaki danışmanları, onun gelecekte halkına daha iyi hizmet edebilmesi halkını anlaması, onlardan biri gibi yaşaması gerektiğini söyledi. Prenses de tıpkı halkı gibi bir pazarda çalışmaya başladı. Bir gün rehberi ona geldi ve sordu: Ne yapıyorsun? Prenses: Çalışıyorum, halkıma hizmet ediyorum, onca acıma ve yalnızlığıma rağmen hizmet ediyorum onlara. Rehber gülümsedi ve şöyle dedi: Sen sadece sana söylenen görevleri yerine getiriyorsun, sadece yanlarına çizgi atıp yaptım diyebilmek için. Önemli olan görevleri yapman değil ki hayatta nasıl var olduğun fark yaratan. Kendine acıyıp, kendini o acının gerçekleştiği ana hapsederek ve "bakın tüm bu acıma rağmen ben bu görevi yapıyorum" diyerek onlara hizmet edemezsin. Yaşadıklarının senin içindeki dönüşüme vesile olmasına, onların geçip gitmesine izin vererek duruşunla, vizyonunla hizmet edebilirsin onlara. Hizmet vermek ve hizmet etmek arasında derin bir fark var aslında. Uyanır, uyanmaz düşündüm, çoğu zaman sahip olduğumuz işlerin ve görev talimatlarının ötesine çıkmadığımızı, kopyala yapıştır mantığıyla günleri geçirdiğimizi fark ettim. Teknoloji değil, kendimizi robotize ediyorduk Dünya'yı. Her güne, her ana, insan kendi imzasını atmalı. Ancak o zaman hizmet edebiliriz bu ilahi düzene...
Nisan 2013
Comments